Weer thuis, nawoord en 't leste woord.....na 2564

Zaterdag 31 juli 2010.
De aankomst in Santiago was
emotioneel wel bijzonder, maar verder maakt het bij de mensen daar weinig indruk, ik was gewoon een van de velen die daar dagelijks aankomen en door de straten lopen als einde van de camino...
Na het ophalen van de Compostela is het dan echt klaar, het voelt heel raar, ik hoef niet meer elke dag te lopen, ben niet langer (of in mijn geval, denk ik: levenslang) een pelgrim.

Zondag 1 augustus 2010 SANTIAGO DE COMPOSTELLA-Fisterra
Maar in het andere geval: ook weer fijn om naar huis te gaan. Omdat Jan naar Santiago is gekomen met de auto kan ik langzaam afkicken, want zo voelt het echt...
We lopen weer een keer door de kathedraal, ik "omhels" het gouden St.Jacobus borstbeeld ook nog en we zien Luisa nog op de valreep, ook fijn, en later ook Ruben nog, die treffen we buiten en we nemen daarna met een handdruk dan echt afscheid; Ruben loopt nog die dag door, richting Fisterra. Maar eerst gaan wij nog naar de H.Mis om 12.00uur met een mooi koor en natuurlijk na afloop de wereldberoemde Botafumeiro, het grote wierook"vat" dat door de kathedraal van links naar rechts geslingerd wordt, prachtig om dit in werkelijkheid mee te maken!! We hadden het bijna gemist, want ik was misselijk geworden in de kerk en we wilden net naar buiten gaan na de communie, toen de misdienaars aan kwamen lopen met de wierook, we wisten ook niet dat het nog zou komen!! Maar gelukkig hebben we dat toch nog mee kunnen maken.
We rijden daarna zelf naar Fisterra (ik loop dit niet meer, heb in totaal 2564 officieel gelopen kilometers op de route en vind dit wel even genoeg). Het landschap is onderweg ook niet echt mooi, wat kale bomen en bruin... of zou ik het nu met andere ogen bekijken omdat mijn route klaar is... Maar ik hoor nog van wel wandelende pelgrimmers naar Fisterra dat het inderdaad niet echt mooi lopen is. In de middag wandelen we naar Fisterra, zitten op de rotsen en zien de plekken waar mensen hun kleren verbrand hebben, ook staan er afgedankte schoenen en overal zitten mensen te staren en te praten en te overdenken wat voorbij is.... We gaan weer naar het dorp om te eten ergens aan de kade en we gaan 's avonds weer terug naar de Kaap bij de vuurtoren en zien daar de zonsondergang, al gaat de zon niet onder in de zee, vanwege wat opkomende wolken, jammer, maar het was toch wel mooi, al waaide het best wel hard en ook erg frisjes!!

Maandag 2 augustus 2010, Fisterra-Astorga.
Tim jarig, sms gestuurd.
We vertrekken na het ontbijt dan echt richting huiswaarts; we gaan nog wel via Muxia, zou ook een mooi dorp zijn, maar viel ons wat tegen. Ik kocht er nog wel pakjes soep in de supermarkt, (doen wij altijd in het buitenland, daar hebben ze weer andere dan bij ons...) en een paar pakjes Natillas, (pudding) en toen vervolgden we de weg naar Astorga.
Dat stadje wil ik Jan per se nog laten zien, mooie gebouwen, Gaudì, en nog steeds heerlijk weer. We zoeken eerst een overnachtingsplek, vinden een hostel, beetje mwahh... maar goed, de kamer ziet er schoon uit. We slenteren door de stad, zitten op een terras waar ik ook "en route" zat, zo wordt het voor Jan allemaal ook duidelijker..., eten daarna wat, nòg een terrasje en ik loop natuurlijk nog wat winkeltjes binnen, ook eentje met sieraden en steentjes; ik heb er een bijzonder gesprek met de eigenaar; die heeft zelf (ook) kanker gehad en verteld daarover en over zijn genezingsproces, en weet ook veel over de geneeskrachtige stenen. Daarna zijn we weggegaan, maar ik ging toch nog even terug, oorbellen kopen, en we praatten weer wat. kreeg nog een paar steentjes mee en namen met een heel goed gevoel met een dikke knuffel afscheid, zo'n bijzondere ervaring/ontmoeting!! Hij vertelde ook bevriend te zijn met een man uit Nederland die daar woont, maar die was helaas niet in de buurt.
We gaan op tijd weer terug naar het hostel, want we hebben nog een hele reis voor de boeg.

Dinsdag 3 augustus 2010 Astorga-St.Jean Pied de Port
Vandaag nog door Astorga gewandeld en genoten op de terrasjes, ook nog een stukje van de route gelopen, zoals ik die op de Camino liep, mmm
Jan komt dan met het voorstel om de komende volgende nacht weer in St.Jean Pied de Port te gaan slapen, en dan ook weer in L'Esprit de Chemin, we bellen en jaaa, we mogen er nog een nachtje komen slapen als (ex)pelgrim. Arno en Huberta (de eigenaren) zijn er nu zelf weer en er wordt zowaar een soort feestmaaltijd gekookt ter ere van mij (mijn tocht!). Wel een bijzonder gevoel!!
We kijken 's avonds boven op de helling in de tuin nog naar de zonsondergang achter de Pyreneeën (de laatste keer dat we de Pyreneeën voorlopig zullen zien).

Woensdag 4 augustus 2010 St. Jean Pied de Port-Chartres.
Deze dag gaan we na het ontbijt, na een hartelijk afscheid en nog een rondje door het dorp richtig Chartres (onder Parijs), op aanraden van Huberta. Ik kreeg nog een kaart/brief mee voor iemand bij ons in het dorp die Huberta toevallig kent, over toeval gesproken???!! We komen daar tegen de avond aan, het was een lange rit, we regelen een overnachting en gaan ergens wat eten, we maken dan nog een wandeling in het centrum en rond de kathedraal en en er komt vrij plotseling een enorme onweersbui opzetten, we schuilen in een portiek bij de kathedraal en genieten van het uitzicht!

Donderdag 5 augustus 2010 Chartres-NAAR HUIS
We lopen nog een keer door het centrum, bekijken wat winkeltjes en drinken een énorm lekkere grote (én ook dure...) cappuccino en bekijken de werkelijk prachtige kathedraal (echt een aanrader!!!) uitgebreid. Ook het labyrint is heel bijzonder.
We voelen allebei in deze kathedraal een enorme energie hangen.

En dan: wordt er koers gezet richting Zurrik!!!
Adrie belde al hoe laat we zouden arriveren! We hebben onderweg nog veel regen, ook toevallig: toen ik "klaar" was met lopen regende het direct de volgende dag al en steeds elke dag heeft het wat geregend; op deze 'thuiskomdag' hebben we we erg veel buien, maar dat maakt allemaal niks uit, we zijn er bijna!!

Het comité, met Adrie voorop, staat al te wachten als we komen aan rijden, vlaggen, een speciaal spandoek (heeft Adrie laten maken) én het stopt met regenen zodra we er zijn.....tis bekant nie te geleuve!!!

Onze Bram en Guus worden er bij gehaald, die gaan ook helemaal uit hun dak!! Ooooooo, wat geniet ik hier ook weer van!
We gaan naar binnen en een borreltje drinken op de goede afloop!!

================================================================================================

Ik ben nu alweer een kleine 2 weken thuis, de eerste nachten werd ik regelmatig wakker en dacht steeds: in welke plaats ben ik, waar loop ik morgen naar toe, waar is de WC... om dan na 1 minuutje weer te beseffen dat ik in mijn eigen heerlijke bedje lag...

Voel me weemoedig als ik aan de wandeltocht denk, mis het ongedwongen en eigenlijk altijd leuke contact met iedereen, de route, de caminosfeer.

Ik begreep het vooraf niet als mensen zeiden dat ze jaloers op me waren omdat ik de camino ging lopen, (ik dacht toen nog: je kunt toch overal lopen...) maar nu voel ik het zelf ook; ik tel de mensen die ik ken die nu nog onderweg zijn, en zou zo weer terug willen om mee te lopen!!!
Het is niet echt uit te leggen, het is het gevoel....je moet het gelopen hebben om dit te begrijpen, denk ik.

Maar...: ik ga vooruit kijken, er komt nog genoeg om te wandelen, (Rome staat al een beetje te blinken op mijn verlanglijstje... haha).

En dan wil ik nog bij deze iedereen heel erg bedanken die mij in mijn tocht gesteund hebben: in de eerste plaats Adrie en Jan: ik kon huis en haard zonder zorgen achterlaten, mijn verslagen en foto's zijn op de site gezet én voor de mentale ondersteuning per sms en per telefoon!!
Dank ook voor de informatie die ik vooraf gekregen heb van de pelgrims Wil, Bert en Mieke en de boekjes die ik kreeg en/of mocht lenen!
En verder dank ik iedereen die een of meerdere reactie(s) op mijn site geplaatst heeft, dat waren mijn vitamientjes en lichtpuntjes, ook daarvan heb ik heel erg genoten.
En niet te vergeten, unne dikke merci voor het 'thuiskom-comité', de lieve kaarten, de attenties: hartverwarmend en geweldig om zo weer thuis te komen!!

Allemaal nogmaals heel erg bedankt en ik las nog ergens: "een pelgrim is altijd onderweg"... dusss...,
you'll never know!!!!

Liefs, dank en dikke kus, Carino xxx