Santa DomingoCalzada-Terradillos de los Templarios

Zondag 11 juli 2010,Santa Domingo de la Caldaza - Belorado 23 km.

Weer eigen ontbijt, en weer geen koffie. Iemand heeft melk achtergelaten en die mag ik hebben, lekker. Tref hier vandaag Luisa uit Italië. Ik vertrek tegen 7 uur vandaag maar 23 km. Loop alleen, de route is niet erg spectaculair, veel parallel met de autoweg. In het eerste dorp drink ik koffie, jus en eet brood. Jan T.uit Hilversum heb ik gisteren ook weer ontmoet en loopt nu ook op dit traject. Even later loop ik een eind op met Alphonso een (jaja,knappe) Spanjaard. Leuk om zo met allerlei nationaliteiten in contact te komen. Het laatste stuk doe ik weer alleen (weer zonder schaduw pff). Ik besluit een albergue in het dorp te kiezen. Goeie keus, prachtige locatie, met zwembad en dat voor maar €5,- . Ik word hier hartelijk ontvangen als Hollandse (ook ivm voetbalfinale, vanavond) heb al meteen een vrijwilliger, Fernando uit Brazilie op mijn hand die me vanavond beschermt (haha) als Nederland zou verliezen of wint. Hij geeft me al meteen een kus op m'n wang van enthousiasme. Ik heb gister nog een oranje hemdje op de kop kunnen tikken. Dus dat kan ik vanavond rustig aan doen. En oeps, vergeet ik bijna een belangrijke mijlpaal, vandaag ben ik over de 2000 km heen gegaan, yes! Nu is het nog maar een klein stukje (536 km of iets meer) tot Santiago!
Ik ga dat nu even vieren, proost!! Daarna even een uurtje op bed liggen, 't zal vanavond sowieso later worden, voordat ik weer in bed lig na de voetbalfinale. Karin en Rein smsen waar ik ben ivm voetbal kijken, hun zittenin een andere albergue vooraan in het dorp. Na wat heen en weer smsen gaan we voor het voetballen samen eten en daarna voetbal kijken. Om 7 uur spreken we af; ik ga er naar toe in m'n oranje hemdje en m'n Nederlands vlaggetje waar Rein mee gaat wapperen, haha, die is daar heel blij mee, maar niet echt! Als we na het eten bij het café komen waar we voetbal (buiten) willen kijken, blijkt alles al vol te zitten, er zijn ook geen stoelen meer over! We zien alledrie tegelijk iets verderop een bank staan en besluiten die te gaan halen, alleen... die staat vast verankerd haha! Nou, dan gaan we binnen kijken, is ook beter beeld trouwens, omdat het buiten nog licht is. De wedstrijd vind ik niet echt mooi, maar spannend, de Spanjaarden in het café zijn niet goed te volgen, na de rust zijn een heleboel mensen opeens weg, er wordt nauwelijks gedronken tijdens de wedstrijd, zelfs in de rust is er geen run op drank... En o nee, ook nog verlenging, dat wordt echt een latertje voor mij. Na de goal van Spanje zijn ze helemaal door het dolle heen, grote vlaggen, een man laat zich spontaan op de grond vallen; een andere maakt continue kruistekens, maar kijkt amper TV. De overwinning voor Spanje is een feit, buiten wordt vuurwerk afgestoken en het is nog een tijd gezellig, maar ik ga snel naar mijn mandje.


Maandag 12 juli, Belorado - Agés 28 km.
Pff, kort nachtje, om 6u sta ik alweer op en ontbijt in de albergue voor €3,-. Iets na 7 uur vertrek ik voor de route van vandaag. het is heerlijk weer, 't waait wat en de benauwdheid is nu weg. Na een paar kilometer heb ik 'n koffiestop in Villafranca. Ik koop meteen 'n punt brood met omelet en chorizoworst en mmm (ga ik thuis ook eens proberen!) Dan weer verder, de zon wordt weer sterker. Het lijkt op een stuk of ik in de Leenderhei loop tussen de dennen en later op de legerbaan aan de Geuzendijk in Weert. Heel vertrouwd, maar weinig spaans gevoel hier. In St. Juan de Orfega is een stopplaats maar ik ga nog een stukje verder naar Agés (3,5 km). Daar ben ik nog als een van de eersten, snap dit niet echt goed, dacht dat alles voor me liep omdat ik pas na 7 uur vertrokken ben. Ik zoek 'n lekker bedje uit; nadat ik al meteen 'n pilsje van de zaak voor me had staan bij het inschrijven voor de nacht! Ook moi! Dan snel douchen en wasje en een uurtje op bed liggen. Als pelgrim hedde 't nog best wel druk hoor. Batterijen opladen, eten kopen voor morgen + fruit, dagboekje bijhouden, dorp/stad verkennen, eten, slapen. Tis allemaal nie niks, haha! Luisa komt inmiddels ook hier aan. Ik ga eerst het dorp eens even verkennen. Al lopende door 't dorp kwam ik bij 'n heel mooi oud bruggetje uit met 'n klein kabbelend stroompje, da's 'n mooie meevaller, zo'n extraatje!! Ik had hier Jan nog aan de lijn en: hij komt me (als er geen gekke dingen gebeuren) ophalen, of als hij op tijd kan zijn, zelfs samen met mij de laatste etappe(s) lopen. Dan zijn we samen opgestart, hij heeft onderweg 2 keer de sfeer meegemaakt en meegelopen en op de eindstreep is hij er dan ook! Adrie komt liever niet ivm de honden. Het is te warm voor onze Bram & Guus in Spanje, dus mijn drietal wacht met smart (haha) op mijn thuiskomst. Het gaat hard nu, morgen zit ik alweer dik onder de 500 km. Voor het eten praat ik wat met Luisa uit Italie, we besluiten ook samen hier te eten. Om 19:30 kunnen we eten. Daarna wil Louisa het bruggetje ook zien, even als 2 Zuid Koreaanse vrouwen, moeder en dochter, aardige mensen. Dus ik wandel nog 'n keer mee. Een leuke avond.


Dinsdag 13 juli 2010, Agés - Tardajos 34 km
Wekker om 5:30 uur, 't lijkt me heerlijk om weer eens een hele nacht door te slapen, het lukt me niet hier onderweg... na m'n eigen ontbijtje met koffie + jus van de albergue vertrek ik om 6:30u. Het is kei mistig en fris, maar ik ben blij dat de hitte even weg is. Het gaat niet zoals bij ons dat het dan 'n halve morgen nog mistig is, want amper een half uurtje later heeft de zon al gewonnen. Mooie foto gemaakt, denk ik! Ik loop over de stenige paden naar boven, het is 'n goede voetmassage, maar ja moet bij elke stap kijken waar je je voet neerzet, en dan niet net op een uitstekende kei! Het zijn niet mijn favoriete paden, en er zijn er hier heel veel van... Een kleine koffiestop van een kwartier, en even mijn schoenen uit, ik heb het gevoel dat ik heel dikke voeten heb. Dan loop ik in een keer door naar Burgos. Ik twijfel nog of ik daar stop of nog een stukje verder ga! De stad is heel erg lang, eerst is heel stuk industrie en dan 'de echte stad'. Ik laat eerst bij een fotograaf m'n foto's overzetten op een CD en ga opzoek naar een schoenmaker (die ik niet vind, tenminste niet voor m'n wandelschoenen). Ik eet iets (weet nog steeds niet wat ik at...) leek een soort bloedworst met veel vet en 2 gebakken eieren met brood. Als ik met mijn ogen dicht gegeten had was het misschien nog lekker geweest ook, maar die worst... brrrr! Ik kan nog kokhalzen heb 'm dus niet opgegeten, de vogeltjes waren er blij mee, die hadden het zo op. Heb nog gezocht naar 'n kleine albergue maar niemand kon me zeggen waar die was, dus ben ik weer vertrokken uit Burgos, ik denk dat 't wel een mooie stad is, maar niet echt voor de camino. Onderweg lopen Phil & Sue me voorbij, die gaan echt hard. Ze hadden van Rein & Karin al over mij gehoord.... Ik loop een stukje met hun op, maar doe 't dan weer wat rustiger aan. Het is inmiddels toch weer echt warm! Ik besluit 10 km na Burgos te stoppen, er is 'n mooie kleine albergue in Tardajos, wordt gerund door vrijwilligers, bijdrage donativo (=wat je zelf wilt geven). De eersten die ik daar weer tref zijn Phil en Sue (van onderweg, ze komen uit Australie en lopen ook al vanaf april uit Keulen). Ze vragen of ik met hun wil eten vanavond, ze hebben 'n hele kip gekocht dus ik mag mee eten! Wat heb ik toch steeds geluk dat er zulke leuke mensen op mijn pad komen. Het lijkt me in echt aardig stel. Ik ga snel douchen, m'n wasje doen (wat zal ik weer blij zijn met m'n machine thuis) en schrijven. Dan even plat! Om 18:15 eten we het 'fingerdinner', alles met de handen, plastic zakjes zijn de borden, de kip wordt in stukken getrokken, evenals het brood, een handvol sla erbij en een wijntje in een bekertje en nog lekker ook. Dit soort maaltijden kun je in je eentje niet kopen, ik zou dan 5 dagen van zo'n kip kunnen eten...voor hun 2 was het al teveel. Het was ook erg gezellig samen, praten over van alles en nog wat. Na 'n uurtje "moet" ik van tafel. Ik moet nog brood halen voor morgen. Rein en Karin hebben nog ge-smst voor een afscheidsdrankje (ze blijven 'n dag langer in Burgos) maar ik ben al 10 km voorbij Burgos, jammer, maar misschien zie ik ze in Santiago nog en kunnen we dan nog proosten! Ik had gister ook nog een sms van Yves (Fr.) om te weten hoe het gaat en van Paul (Antw.) had ik van de week ook nog bericht en ook van Wil nog sms gehad en met Jacqueline (Ned.)ook nog geregeld contact. Leuk, die belangstelling, ze zijn allemaal enigszins jaloers dat ik hier de camino loop en ik begrijp het nu zeker ook wel! En o, vergeten te schrijven, vanmiddag in Burgos zag ik een meisje met 'n boxer van 5 maanden, mooooi! Ze zag me kijken met m'n smachtende blik en leidde meteen haar boxertje naar me toe, en duidelijk makend dat hij wel kon springen... vertel mij wat, haha! Ik maakte haar duidelijk dat wij thuis ook 2 van die muppets hebben en heb haar de foto's laten zien die nog op het toestel zitten van 'ons jongens'. Ik heb nog een foto mogen maken (wij zijn ook altijd trots als mensen foto's maken van Bram & Guus) Maar als hij in m'n rugzak had gepast, had ik 'm zo mee willen nemen.


Woensdag 14 juli 2010, Tardajos - Castrojeriz 31 km
Om half 6 de wekker, heb m'n eigen ontbijt en: surprise: beneden staat koffie klaar voor alle pelgrims. Dat is boffen, normaal is er niks of soms een automaat. Maar dit was 'n echt leuke verrassing! Ik vertrek om 6:30. Al gauw zie ik 'n prachtige lucht van de opkomende zon. Heb vandaag verschillende foto's gemaakt van landschappen. Maar het blijven fracties van wat ik werkelijk zag. Ik voelde me weer in beetje 'God in Frankrijk', maare, dan in Spanje. Gelukkig waait het, want de zon is warm, maar het waait er lekker fris doorheen, er is nauwelijks schaduw. En dan ja, m'n 3e blaar op deze tocht is geboren; en er vliegen hier allemaal ooievaars (of is het ooievaren) rondom me, maar of die ook blaren brengen?? In elk geval moet ik weer 'n compeedje plakken, ik denk dat het aan m'n nieuwe, en iets andere inlegzooltje ligt. Straks eens kijken of ik m'n oude zooltjes beter terug kan leggen in mijn schoenen! M'n grote rust in Hontanas waar ik 'n lekker half stokbroodje eet met omelet mmm. Er zitten daar nog 4 pelgrims, (2 Zweedse meisjes, 1 Belg, die dit jaar al voor de 2e keer de camino loopt, die heeft een jaar sabattical en nog een jongen uit Engeland(?) die ik regelmatig zie en we praten wat bij! Dan weer verder, de laatste 9 km van vandaag. Het gaat goed, beetje vermoeide voeten, maar na aankomst, douchen, wasje en pilsje en dagboekje bijwerken kan ik plat, mmm... Ik heb m'n voeten ook weer goed behandeld, smeer ze minimaal 3 x daags in met crèmes. Moet ook wel, nog 'n dikke 2 weken op de camino, daarna mogen we 'n tijdje rust nemen, Enne, ja er zit ook nog 'n blaar op m'n andere hak, amaaai! 's Avonds nog even door 't dorp geslenterd en lekker (maar wel alleen) gegeten in 'n sfeervol restaurantje met heerlijke achtergrondmuziek.. mmm.. nou zou ik niet alleen hebben moeten zijn, lekker relaxed dansje, dat moet dan maar wachten, haha! Ik geniet van m'n eten en ga daarna lekker vroeg naar bed!


Donderdag 15 juli, Castrojeriz - Frómista 23 km
Vandaag opgestaan na 'n slechte nachtrust. De persoon in 't bed onder mij heeft de hele nacht liggen draaien, dan kraakten en wiebelden beide bedden! Hield mij dus ook uit m'n slaap of als ik sliep dan werd ik er wakker van. Vandaag is 't ook 'n jaar geleden dat ons mam d'r herseninfarct-ongeluk heeft gehad. Eigenlijk zijn we van af dat moment ons mam 'kwijt' al hoopten/dachten we misschien anders. Ik moet er de hele dag aan denken. Enigzins aangeslagen ga ik lopen om 6:30u, ik voel me niet echt lekker, m'n voeten kunnen niet wennen aan de nieuwe inlegzooltjes (2 blaren), dus na 'n uur ga ik aan de kant bij een koffie venter even koffiedrinken en meteen m'n oude zooltjes weer inleggen. En ja, dat lijkt weer beter te gaan! Na weer een uur kom ik voorbij in voormalig pelgrimsziekenhuis. Ik wil eerst voorbijlopen, maar besluit toch even binnen te kijken, en ja, ik heb 'n heel leuke ontmoeting met 'n Italiaanse vrijwilliger. Hij biedt me koffie aan en we praten wat, ik krijg nog een eenmans applaus omdat ik vanuit Nederland loop! Blij dat ik toch even ben binnen gegaan. Het landschap blijft geweldig mooi, ik zag vanmorgen weer eens 'n ree lopen. Veel graanvelden hier en vrij vlak, maar ook prachtige bermen met wilde bloemen en veel vlinders. Er de kei-paden, niet echt geweldig om te lopen, maar als je een beetje een spoort volgt is het wel te doen... In Boadillo del Camino heb ik 'n grote stop, eet en drink wat en ontmoet hier Pia uit Denemarken weer, die ik ook al ontmoette in St. Domingo de la Calzada met Karin & Rein. Ze heeft ook wat last van haar voeten en ik vertel haar dat iemand eerder tegen me zei dat je voeten aangeven wanneer je moet stoppen, en niet je hoofd (dat wil alsmaar 'n paar kilometer meer). Maar het blijft een kwestie tussen gevoel en verstand. Ik neem weer afscheid van Pia na even bijgepraat te hebben. Misschien zie ik haar in Frómista of anders later op de route is altijd mogelijk. Ik ga in elk geval na 23 km stoppen, al blijft 't moeilijk om niet door te lopen. Ik heb een adres van 'n prive albergue, is waarschijnlijk wat rustiger dan 'de grote'. Ik ben de 4e die daar aankomt, het is een vrij nieuwe, mooie en rustige albergue, net een eindje buiten de route. Na het douchen en wasje ga ik zeker 'n uur liggen, 't is echt nodig. Ik wil wat verslagen en foto's naar huis sturen, maar postkantoor gaat morgen pas om 8u weer open. Denk dat ik daar maar op wacht, anders lukt 't Jan niet om de verslagen op de site te zetten voordat hij afreist naar Spanje! Ga nog wat boodschappen doen voor 't eten, en 'n nieuw flesje factor 30, de zon blijft heet, dus ik moet flink blijven smeren! Dan wat drinken op 'n terras en verslag schrijven. Weer terug in de albergue blijkt Pia (Denemarken) en haar "en route" ontmoette vriend Athilla, met wie het aan-en-uit gaat, ook hier te zijn, leuk. We eten samen en er zit ook 'n jongen uit Duitsland (Dominic) bij ons. We hebben 'n gezellig etentje in de albergue. Ik ga op tijd naar bed, ben moe en mijn voeten hebben rust nodig...


Vrijdag 16 juli, Frómista - Carrión de los Condes 19 km
De slechte nachten beginnen me wat op te breken, ik lig steeds vroeg in bed, maar merk dat ik door mijn gebroken nachten/vermoeidheid enigszins geïrriteerd raak. Veel mensen houden geen rekening met anderen; sommigen doen precies wat ze zelf willen. Ik vertrek om 6:45u en heb besloten om bij het volgende postkantoor mijn pakketje te versturen. De route is vandaag bijna saai, loopt nagenoeg de gehele 19 km naast een autoweg, weliswaar niet druk, maar steeds 'n recht pad voor je neus. Nog steeds veel graanvelden hier en veel zon. Ik heb m'n ontbijtje in Poblacion de Campos, na 5km. Heerlijk, 2 geroosterde boterhammen, boter, jam, jus d'orange en koffie voor maar €2,50 mmm. Pia komt hier ook even wat eten en we lopen apart weer verder omdat we dat fijn vinden. Om 11 uur kom ik al aan bij het klooster waar ik wil overnachten en er is nog plaats (natuurlijk...). Ik ga meteen even verslag van gister bijschrijven en op zoek naar 't postkantoor. Als het pakketje weg is ga ik ergens wat eten en drinken en dan op bed liggen en heerlijk even slapen!!! Ik krijg een kamergenoot: Thomas uit Argentinië, een heel aardige man. Hij loopt ook alleen eens in de 5 jaar, is nog niet zolang getrouwd, maar zijn vrouw wil niet mee. Daarna kom ik ineens op het idee dat ik naar de kapper wil, vraag 'n adres op de receptie en tadaaa, ik ga er meteen naar toe en ben meteen ook nog eens aan de beurt, lucky me (en 't is nog goed gelukt ook...) ook zonder Spaans te kennen, weet ik duidelijk te maken dat het kort moet... maar m'n blonde lokjes waren ook ver weg nu, dusss, haarverf gekocht in de supermarkt en in mijn klooster (op het toilet) weer wat kleur aangebracht, en klaar was ik weer voor het laatste deel! Toen nog 'n leuk terrasje opgezocht om te eten en weer gauw plat daarna!


Zaterdag 17-7-2010, Carrión de los Condes - Terradillos de los Templarios 26 km
Om 4:30 wakker van iemands wekker, (er was nog een stel op onze kamer bijgeplaatst) grrr, ben zelf om 5:15 opgestaan omdat ik toch niet meer kon slapen en om 6 uur vertrokken. 't Was nog donker en ik zag de pijlen niet echt, dus 1 x gevraagd en ja, 't dorp uit. De eerste 17 km is er geen dorp, kaarsrechte steenpaden met scherpe kiezel, au au! Gelukkig staat er na plus minus 8 km iemand met 'n kraam koffie/cake/fruit. Mmm, lekker bakkie... hier tref ik ook Thomas (Argentinië) weer die bij mij op de kamer sliep vannacht. Ik hoor de laatste dagen vaker dat het lijkt of de schoenen te klein zijn geworden, ik heb hetzelfde, zit strak in m'n schoenen en sinds de verkeerde inlegzooltjes heb ik 2 blaren op m'n hakken. Ik heb nu weer de oude zooltjes ingelegd, maar het kwaad is al geschied, hoop dat het snel geneest, maar ik loop niet echt lekker vandaag, helaas! Maar goed, toch weer verder op de kei-pad, Thomas wacht even en we lopen samen verder, al pratende denk ik in elk geval niet echt aan m'n voeten. We nemen een pauze in Calzadilla de la Cueza, met koffie en 'n stokbrood ei/vis. Daarna lopen we samen verder; Thomas is directeur van een olijfbomenplantage en jaja, hij heeft onze Maximá persoonlijk ontmoet toen ze 'n jaar of 22 was, Maximá heeft toen een keer bij hem iets met paarden gedaan, een tocht over de bergen of zo, ook moi! En Maximá heeft met zijn vrouw ook op school gezeten: zo hoorde nog 's wa... Na de volgende pauze in Iedigos lopen we apart verder. Nog 3 km te gaan! Ik tref 'n mooie albergue in Terradillos de los Templarios, plof op bed, en blijf daar zeker 'n kwartier liggen. Ontdek daarna dat ik weer 'n blaar erbij heb, de 5e, 't gaat niet goed zo, denk dat de warmte ook 'n rol hierin speelt. En oh, bijna vergeten: in de laatste pauze vertelde Thomas tegen anderen dat ik uit Holland kwam lopen en er was 'n jongen bij van plus minus 17 jaar (hij heet Santiago, komt uit Mexico), nou ik dacht dat z'n ogen eruit vielen van verbazing!! Hij vroeg honderduit, en kwam tot de conclusie: 'you're my hero'! In Santiago, als we elkaar dan zien, krijg ik 'n voetmassage van hem, dat heb ik dan dik verdiend. Kei leuk dit soort korte ontmoetingen, die geven me vleugels... Na het douchen en wasje zie ik nu Pia, ze blijft niet hier, en wil nog 1 dorp verder, (daar denkt ze dat Athilla is....) maar we hebben 'n heel leuk gesprek, ik ga daarna wat drinken en ja daarna weer even op bed liggen en val ook nog in slaap! Later voeg ik me weer bij 'n groepje, Luisa is ook hier, we praten wat en wachten op de groente/fruitboer die op zaterdag rond 20:30 u nog langskomt. Daarna gaan Louisa en ik samen eten, er zitten ook 2 Spaanse jongens en 1 Mexicaan bij ons aan de ronde tafel. Prachtig om mee te maken hoe iedereen zich samenvoegt aan de diverse tafels. Wij zitten (Thomas komt er ook nog bij) met 5 verschillende nationaliteiten aan tafel en hebben het leuk met elkaar! Uiteraard gaat het veel over de camino, waar en wanneer iedereen is vertrokken. Het blijft schijnbaar toch bijzonder dat ik uit Zurrik ben vertrokken. De Mexicaan ging van tafel en zei me: Your my idol! 2x op een dag krijg ik zo'n groot compliment, waauw, ik voel m'n blaren niet meer, zo leuk!! Het lijkt of ik de halve wereld heb bewandeld als ik die bewondering hoor.. Daarna nog even wijntje opgedronken en weer richting mandje...